"Αν δεν καώ εγώ,αν δεν καείς εσύ,αν δεν καούμε εμείς,πώς θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη.."Ναζίμ Χικμέτ

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Μια εκτίμηση για την Γενική Συνέλευση της Πέμπτης στο Χημικό εν όψει και της Επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Η ανάγκη μιας επαναστατικής διεξόδου.
Για ακόμη μια χρονιά η κουβέντα αναλώθηκε στην ιστορική αναδρομή των γεγονότων της 7ετίας 1967-1974 και στο γενικό μοτίβο της επικαιροποίησης του κεντρικού αιτήματος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία». Και μπορεί όντως να εξαντλήθηκε η κουβέντα πάνω στα ζητήματα αυτά, ωστόσο μια σειρά ζητημάτων δεν συζητήθηκαν και έμειναν αναπάντητα. Δεν μπήκε σε συζήτηση το γιατί η εξέγερση του Πολυτεχνείου, ναι μεν έριξε τη Χούντα των Συνταγματαρχών, αλλά δεν κατάφερε να κατακτήσει ένα πολιτικό λόγο και πρακτική που θα έθετε το ζήτημα της αλλαγής της εξουσίας. Δηλαδή, γιατί δεν αναπτύχθηκε ένα πολιτικό κίνημα που δεν θα ζητούσε απλά την αποκατάσταση της αστικής δημοκρατίας, αλλά την κατάργηση της αστικής δημοκρατίας και εξουσίας, ένα πολιτικό κίνημα που θα πάλευε για την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας και της εργατικής δημοκρατίας.

Ζούμε σε μια εποχή μεγάλων τεχνολογικών επιτευγμάτων και αμύθητης παραγωγής πλούτου και παρόλα αυτά η πείνα, η φτώχεια ,η ανεργία, η στέρηση δημοκρατικών δικαιωμάτων, οι πόλεμοι μαστίζουν τους όλους τους λαούς της γης. Ο πλούτος και η εξουσία είναι συγκεντρωμένα στα χέρια μια μικρής μειοψηφίας (καπιταλιστές). Αυτοί ανεβοκατεβάζουν τις κυβερνήσεις(δηλαδή το πολιτικό τους προσωπικό) για να μπορούν να αυξάνουν τα κέρδη τους, δηλαδή να αυξάνουν την εκμετάλλευση της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας.
Η αλλαγή της οργάνωσης της κοινωνίας δεν θα γίνει μέσω σταδιακής μετάβασης(όπως πιστεύει το ΚΚΕ), ούτε μέσω εκδημοκρατισμού της σημερινής κοινωνίας (όπως πιστεύει ο ΣΥΡΙΖΑ).
Η μόνη λύση είναι η εξουσία να περάσει στους εργαζομένους δηλαδή στους άμεσους παραγωγούς του πλούτου, στην πλειοψηφία της κοινωνίας. Η μετάβαση στην νέα κοινωνία απαιτεί επαναστατική ανατροπή της σημερινής-το ριζικό ξήλωμα κάθε μηχανισμού και θεσμού της καπιταλιστικής κοινωνίας. Μόνο έτσι η πείνα, οι πόλεμοι και η καταπίεση θα λάβουν τέλος μια για πάντα, μόνο έτσι κάθε μέλος της κοινωνίας θα έχει δικαίωμα στη μόρφωση και στην εργασία και θα βρεθεί κοντά στην κατάκτηση της πραγματικής ελευθερίας.
Στο σήμερα πρέπει να οργανώσουμε την πάλη μας πάνω σε αυτή τη βάση και να προσανατολιστούμε στον στόχο αυτό. Πρέπει να αξιοποιήσουμε την πείρα των σύγχρονων επαναστάσεων και εξεγέρσεων και να ετοιμάσουμε τις νέες. Πρέπει να προωθήσουμε μορφές οργάνωσης οι οποίες πραγματικά φέρνουν την εικόνα του μέλλοντός μας, μορφές και πρακτικές που μπορούν να εκφράζουν το σύνολο της κοινωνίας και όχι των λίγων. Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι να παλέψουμε για την διεξαγωγή Γενικών Συνελεύσεων στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης, για αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες που καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής, που καθένας είναι συμμέτοχος στην λήψη των αποφάσεων. Όργανα συντονισμού τα οποία στόχο θα έχουν να οργανώνουν την υλοποίηση των επιμέρους αποφάσεων και να αποτελούν μια συγκεντρωμένη έκφραση των επιμέρους αγώνων. Όργανα συντονισμού τα οποία δεν θα παζαρεύουν τις αποφάσεις των αμεσοδημοκρατικών Γενικών Συνελεύσεων αλλά θα έχουν ως καθήκον την υλοποίηση των αποφάσεων των επιμέρους αγώνων.

Πως εμφανίστηκε η καθεστωτική-διαχειριστική Αριστερά (ΠΚΣ-ΑΡΕΝ).
Δεν προσπάθησαν να δουν πραγματικά τα αίτια της μη ολοκλήρωσης και περαιτέρω ανάπτυξης του κινήματος που έφερε την πτώση της Χούντας. Δεν τοποθετήθηκαν παρά μόνο στην επικαιρότητα των αιτημάτων του 1973. Η κουβέντα μετατοπισμένη στην ανάλυση της σημερινής κατάστασης και όχι τίποτα παραπάνω. Καμιά προσπάθεια ανάδειξης του πως σήμερα πρέπει να δοθεί μάχη όχι μόνο για τα καθημερινά προβλήματα αλλά συνολικά για την ανατροπή της σημερινής κοινωνίας.
Διακηρύξεις περί ενότητας και ενιαίου ταξικού εορτασμού αλλά καμιά αντίστοιχη πολιτική τοποθέτηση και βούληση. Η κουβέντα χάθηκε στο ποιος είναι λιγότερο ή περισσότερο «διασπαστής» και δεν αποτύπωσε τις πολιτικές αυτές αντιλήψεις που οδηγούν εν τέλει σε διασπαστικά φαινόμενα.
Η ΠΚΣ εμφανίστηκε κάπου κρυμμένη πίσω από το ΜΑΣ(Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών), το οποίο, κατά τα λεγόμενά τους, είναι μια συσπείρωση φοιτητών ενάντια στον εκφυλισμό των δομών του φοιτητικού συνδικαλισμού και κατέληξε όχι μόνο στο να μας παρουσιάσει τη γραμμή του ΚΚΕ αλλά και στο να μας πει ότι η λύση δεν είναι η κατάκτηση γενικών συνελεύσεων και αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών, αλλά η συσπείρωση στο ΜΑΣ(!). Όμως από την εμπειρία μας και τη διακήρυξή του εκτιμούμε ότι η προσπάθειά τους αυτή είναι ένα «μικρό ΠΑΜΕ» στα ΑΕΙ-ΤΕΙ το οποίο επίσης θα στέφεται με την κορώνα της «ταξικότητας». Πόσο ταξικό όμως εμφανίζεται το ΠΑΜΕ όταν, δεδομένου και των δυνάμεών του στο συνδικαλιστικό κίνημα, δεν μπορεί να κηρύξει μια απεργία-στήριξη στον αγώνα των λιμενεργατών; Ωραία τα δημοσιεύματα στο Ριζοσπάστη περί ανάγκης στήριξης της απεργίας αλλά το ΠΑΜΕ δεν πιέζει και δεν παλεύει για μια απεργία στον κλάδο ή συνολικά σε μια απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων απέναντι στην πώληση του Λιμανιού στην COSCO. Που είναι η ταξική αλληλεγγύη που ευαγγελίζονται, που είναι η ρήξη με τα μονοπώλια που υποστηρίζουν, που είναι η ενιαία έκφραση των εργαζομένων απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις; Για τους λόγους αυτούς δεν μπορούμε να δούμε με θετικό «μάτι» την συγκρότηση του ΜΑΣ καθώς κινείται αφενός ακριβώς στην ίδια γραμμή αφετέρου πετά έξω όποιον δεν δέχεται την απόλυτη αλήθεια του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Η ΑΡΕΝ επιχείρησε για ακόμη μια χρονιά να μας εμφανίσει ως διασπαστές και ότι κοντραριζόμαστε με την ΠΚΣ σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων και άλλα τέτοια απολιτικά τσιτάτα. Γιατί η ΑΡΕΝ δεν μπήκε στον κόπο να μας εξηγήσει την θέση της για την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ ή για το πιο δρόμο βλέπει ως λύση για την ευημερία της κοινωνίας; Γιατί για ακόμη μια φορά θέλησε να λύσει ένα πολιτικό ζήτημα όπως το συμβολισμό της πορείας της 17 Νοέμβρη σε ένα συντονιστικό στελεχών, μακριά από τους φοιτητικούς συλλόγους και όχι στις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων; Μάλλον γιατί αρκεί στην ΑΡΕΝ να παρουσιάζει τα κεκτημένα αιτήματα του πρόσφατου φοιτητικού αγώνα και από κει και πέρα να επιχειρεί να μετατοπίσει την πολιτική της , στον πολιτικό της φορέα τον ΣΥΡΙΖΑ και το κοινοβούλιο, όπως έκανε ο Αλαβάνος στο Αγώνα του φοιτητικού κινήματος το 2007.

Για να είμαστε καθαροί απέναντι στο ζήτημα αυτό, επειδή μονοπώλησε και κομμάτι της κουβέντας, η ΕΑΑΚ πήρε πριν 10 χρόνια την πολιτική απόφαση να αποτελέσει το Παράρτημα(ο τόπος εξέγερσης των φοιτητών και εργαζομένων της Πάτρας το 1973) σημείο αναφοράς τόσο των νέων αγώνων όσο και του εορτασμού του Πολυτεχνείου. Πήρε την πολιτική απόφαση η πορεία του της 17 Νοέμβρη να περνά από το μνημείο-τόπο θυσίας του Ν. Τεμπονέρα καθώς το μαθητικό κίνημα του 1991 και η αυτοθυσία του αγωνιστή αυτού ήταν ένα νέο Πολυτεχνείο, σε μια περίοδο υποταγής της Αριστεράς στην συγκυβέρνηση ΕΝΙΑΙΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ(ΚΚΕ-ΕΑΡ)-Νέας Δημοκρατίας, σε μια περίοδο που η καθεστωτική αριστερά υπέγραψε το συμβόλαιο της ταξικής συνεργασίας.
Τόσο το ΚΚΕ όσο και ο Συνασπισμός σήμερα αρνούνται να αναγνωρίσουν την ιστορική αυτή προδοσία και βρίσκουν διάφορους τρόπους για να καλύπτουν την πολιτική γύμνια τους και τον ιστορικό τους συμβιβασμό.

Τελευταίο ζήτημα το οποίο πρέπει να δημιουργήσει ερωτηματικά είναι το εξής: στη Συνέλευση κατατέθηκε ένα ψήφισμα καταδίκης του Ψευδοκράτους των Τουρκοκυπρίων και στήριξη στο αναγνωρισμένο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας (δηλαδή των ελληνοκυπρίων). Σύσσωμοι ΔΑΠ-ΠΑΣΠ-ΠΚΣ-ΑΡΕΝ στήριξαν το ψήφισμα!!!!! Στήριξαν ένα ψήφισμα το οποίο λέει ότι η Κύπρος ήταν, είναι και θα είναι διαιρεμένη σε δύο στρατόπεδα, το στρατόπεδο του ελληνικού ιμπεριαλισμού και το στρατόπεδο του τουρκικού ιμπεριαλισμού.
Μπράβο και πάλι μπράβο!!!! Και καλά οι ΔΑΠ-ΠΑΣΠ που είναι γνωστό ότι υπηρετούν τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών, αλλά η ΠΚΣ και η ΑΡΕΝ που δίνουν όρκους ενάντια στον ιμπεριαλισμό, πως είναι δυνατόν να στηρίζουν ένα αίτημα της ελληνικής και ελληνοκυπριακής αστικής τάξης;;; Είναι να απορεί κανείς με το τι εν τέλει έχουν οι συνάδελφοι στο κεφάλι τους. Να βάζουν το κίνημα να υπηρετήσει τα συμφέρονται των καπιταλιστών, ωστόσο η ΚΝΕ να παίρνει όρκο για την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό και η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΡΕΝ, να παίρνει όρκο στο εκδημοκρατισμό της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ και της σημερινής καπιταλιστικής κοινωνίας!!!

ΚΑΤΑΛΥΣΗ χημικού-Ε.Α.Α.Κ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: